۵ سالی از بازنشسته شدنش می‌گذرد، قبل از آنکه در مقام شورایاری محله به انجام خدمت مشغول شود پرسنل نیروی انتظامی بود. «محمد ابراهیم ابراهیمی» سرهنگ بازنشسته‌ای که اصالتا ساوه‌ای است و این روز‌ها با تکیه بر کرسی جانشینی دبیر محله داوودیه در منطقه 3 می‌خواهد از تجارب و داشته‌هایش در مسیر بهبود شرایط محله خود و همسایه‌هایش استفاده كند. هفته نیروی انتظامی بهانه خوبی بود برای مصاحبه با این شورایار. او در گپ صمیمی با ما، هم از گذشته کاری‌اش گفت، هم از برنامه‌های کاری آینده‌اش در مقام شورایار.

آزمون سخت ورودي
حرف‌هایش را از شرکت در کنکور دانشکده انتظامی در سال ۶۰ برایمان شروع می‌کند؛ کنکوری که قرار بود از بین ۳۰ هزار داوطلب تنها ۳۰۰ نفر را پذیرش کنند: «آن سال‌ها ۱۹ ساله بودم و ورود به دانشکده نیروی انتظامی برایم حکم هدفی بزرگ را داشت تا اینکه سرانجام در این آزمون پذیرفته شدم و بعد از سه سال تحصیل در رشته مود علاقه‌ام و اخذ درجه مشغول به کار شدم.»
۲۵ سالی از عمر خدمتش را در تهران می‌گذراند و ۵ سال انتهایی را در کرج؛ «۱۵ سال از خدمتم را مامور در وزارت کشور بودم و بهترین دوستانم حاصل این سالهاست.» او ۶ سال بعد از اشتغال به کار و تسلط بر امور زندگی‌اش تصمیم به تشکیل زندگی مشترک می‌گیرد و حاصل این ازدواج برای او دختری است که این روز‌ها در آستانه ورود به دانشگاه است. 

کاری سخت که باید عاشقش بود
کارش را با همه سختی‌هایش دوست داشته و همیشه سعی کرده با عشق و علاقه آن را انجام دهد. او از حساسیت شغلش برایمان می‌گوید:«پرسنل نیروی اتنظامی به لحاظ آن که عهده‌دار امنیت جامعه و جان دیگران هستند باید همیشه توجه به خود را در اولویت‌های بعدی قرار دهند. شاید بخاطر همین حساسیت‌هاست که خانواده پرسنل نيروي انتظامی سختی‌های زیاد کاری را همراه با همسران‌شان تحمل می‌کنند.»
از سختی‌های کارش برایمان می‌گوید؛ از سالهایی که انقلاب ایران نهال نوپایی بود و او و همکارانش باید در هر شرایطی از خرابکاری‌های احتمالی منافقین و بدخواهان نظام جلوگیری می‌کردند:«همدلی، همراهی و همزبانی ملت ایران در حراست و حفاظت از ارزش‌های انقلاب همیشه مثال‌زدنی بوده و هست و این وحدت در سال‌های نخست پیروزی انقلاب جلوه دیگری داشت.»
او که بعد از دوره فارغ التحصیلی به مدت سه سال در تيم حفاظت شخصیت‌های شهربانی مشغول خدمت می‌شود در کنار کارش یک ایرانگردی خوب هم می‌کند: «در طول این سال‌ها به اکثر نقاط ایران سفر کردم. حتی روزهايي می‌شد که به سه شهر کشور سفر می‌کردیم.»

حفاظت از شخصیت‌ها
برخلاف اینکه می‌گویند نظامی‌ها افرادی خشک و منضبط هستند از این ویژگی‌ها در وجودش خبر نیست؛ «خیلی از مردم گمان می‌کنند کسانی که در نیروی انتظامی کار می‌کنند یا فعالان در حوزه نظامی افراد خشک و بی‌احساس‌اند؛ این در حالی است که واقعا اینگونه نیست ما که سال‌ها سابقه حضور در نیروی انتظامی را داریم به واسطه این سال‌های متمادی، زندگي‌مان طبق «سین روزانه» یا‌‌ همان برنامه روزانه می‌گذرد و هر کار سر ساعت خودش انجام می‌شود. متاسفانه مردم رعایت نظم و مقررات را با سخت‌گیری و اخلاق خشک اشتباه می‌گیرند.»

ورود به عرصه شوراياري
بعد از بازنشستگی فرصت خوبی بود که سرهنگ ابراهیمی وارد فعالیت‌های اجتماعی شود. او برای این کار شورایاری محله را انتخاب کرد. علت این انتخاب را هم اینگونه توضیح می‌دهد: «آشنایی با مسائل روز جامعه و کشور به واسطه سابقه کاری گذشته‌ام و ارتباط خوبی که با مسئولان داشتم مرا بر آن داشت تا با ورود به این حوزه اهالی محله خود را در بهبود شرایط زندگی در محله یاری کنم. خوشبختانه امروز در شورایاری محله توانسته‌ام در حوزه مربوط به امور ترافیکی منطقه و ارتباط با کلانتری منطقه فعالیت خوبی داشته باشم و با پذیرش مسئولیت‌های این بخش، شورایاری منطقه را یاری می‌رسانم.»
او با اشاره به نقش و جایگاه شورایاران در اداره امور محله و کمک به مدیریت شهری در حل مشکلات فراروی مناطق مختلف می‌گوید: «مشکل بزرگ فراروی شورایاران امروز، بلاتكليفي جایگاه قانوني آنهاست و این مشکل بعد از گذشت سه دهه از فعالیت شورایان دور از انتظار است، چرا که در این مدت اگر قرار بود فعالیت شورا‌ها آزمایشی باشد شورا‌ها امتحان خود را پس داده‌اند و تعیین تکلیف آن‌ها باید در دستور کار شورا و شهرداری قرار بگیرد.»